Parc de la Villette

Gość

- no, ja tez sie ciesze - usmiechnela sie i usiadła na ławce tez, jezu pozdro moja mama zaraz musze isc-,- no w każdym razie naomi teraz wyciągneła nogi przed siebie - chcesz u mnie dziś nocować? zadzwonimy do twojej mamy.

Gość

Czemu isc? xd
- Chyba tak. Nie mam jak wrocic do domu i tak, jezu, musze kupic bilet do metro - bo ona nie ma, ogolnie rodzice nie pozwalali jej jezdzic metro i tak dalej - Wiec? Opowiesz mi cos fajnego wreszcie =d?

Gość

siedział jak jakiś cygan. nie wiem jak to jest, ale wciąż jak cygan. oglądał swoje dłonie, bo był na solarium i chciał zobaczyć, czy się opaliły.

co u ciebie?

nie wiem co tu robiła, ale to jest mało istotne, być może korzystała z tego, że już nikt nie wydzwania do niej po dwudziestej trzeciej 'kiedy masz zamiar wrócić do domu?'. nevermind. - cześć aaron. - uśmiechnęła się miło i usiadła koło aarona.

Gość

haha, andy jest ostrzejszy niż rodzice.
lowe.
- agnes, cześć. miło cię widzieć.. czy coś. - czy coś musi być, wiadomo.
odwzajemnił uśmiech, coby nie zwątpiła w jego 'miło cię widzieć'.

co u ciebie?

mimo to trochę zwątpiła, ale spoko, przywykła już do aarona i jego podejścia do niej. - jak leci? - zapytała, bo to w sumie standardowe pytanie, szczególnie patrząc na to, że nie miała z nim zbyt wiele tematów do rozmowy i w ogóle...

Gość

no nie mieli. aaron przechodził wewnętrzne zmiany, więc może postanowił znaleźć im tematy:
- nawet nieźle, wiesz. a u ciebie?
hej, starał się. serio.

co u ciebie?

- całkiem dobrze. - uśmiechnęła się, coby nie skapnął się, że troszkę mu ściemnia. - hm, i to trochę dziwne, u ciebie zawsze jest zajebiście, a teraz nagle nawet nieźle? - zdziwiła się, ale zaraz potem pomyślała, że pewnie zdechły mu rybki czy coś i to dlatego, ehh....

Gość

pomyślał, że trochę wtopa, bo zawsze mówił, że u niego zajebiście i że w porządku to jest źle i ludzie, którzy mówią, że w porządku to frajerzy.. no ale.
- ee, mam raka? jąder? nie wiem, guza mózgu? kurdę, nie mam teraz wymówki, ale się czepiasz, agnes...
okej, był rozbawiony, nie obrażał się raczej, całe szczęście.
w ogóle mój ojciec był na piwie z kolegą i wygrał 9 stów w maszynach i taki zadowolony... omfg...

co u ciebie?

- to trochę ssąco mieć raka jąder. znaczy ee, domyślam się, nie to żebym miała. - bo jak mogła mieć raka jąder, nie mając jąder, hm? nieważne. wsunęła dłonie do kieszeni swojej bluzy, bo było jej trochę zimno, w końcu to maj, noc, a ona nie wzięła żadnej kurtki, :c
mój brat kiedyś się w to bawił i wygrał tysiąc czy coś. a potem przejebał w tym połowę wypłaty dwa razy, pozdro.

Gość

- aha, ssąco, chcesz spróbować? - onie, on jest jak natostesteronowani chłopcy z mojego gimnazjum. aha, trudne słowo z tego.

co u ciebie?

- chyba nie, jezu, aaron, czuję się jakbym rozmawiała z trzynastolatkiem, serio. - przewróciła oczyma, no bo sory, ona tu próbuje porozmawiać z nim o czymś innym niż 'pieprzymy się?', a on to wszystko psuje...

Gość

sorki :c
wzruszył ramionami w odpowiedzi, odwracając trochę głowę, bo na pewno bardzo go zainteresowało hm... nic, żeby nie widziała, że się cieszy jak głupi, mimo wszystko.
- skąd wiesz, ile mam lat, agnes! nigdy ci nie mówiłem.
właśnie :c

co u ciebie?

- z tego co wiem, studiujesz, więc musisz mieć trochę więcej niż trzynaście lat. - uśmiechnęła się nieco ironicznie. tak wiele razy irytowało ją to jego dziecinne zachowanie, ale z drugiej strony lubiła to, bo przynajmniej było zabawnie, huh.

Gość

- e, może po prostu jestem młodocianym geniuszem? poszedłem do zerówki - nie wiem, czy w paryżu mają zerówki - w wieku trzech lat? hej, wszystko się może zdarzyć.
okej, pozwolił sobie teraz normalnie się uśmiechnąć, wow.

co u ciebie?

- wątpie, bo nie wyglądasz mi ani na geniusza, ani na kogoś kto ma mniej niż, hm, dziewiętnaście-dwadzieścia lat. - wciąż uśmiechała się ironicznie, ale chyba trochę bardziej pogłębiła ten uśmiech.

Gość

- w takim razie nie odzywaj się do mnie, agnes! wątpisz we mnie i obrażasz - skrzywił się aż i ręce na piersiach skrzyżował też, no bo hej, nie pozwoli sobie. ;/

co u ciebie?

nachyliła się w takim bądź razie, aby pocałować go w policzek, bo w usta chyba nawet by nie sięgnęła, znaczy, hm, sięgnęłaby, ale równocześnie przewróciła się na niego... - żartowałam, jesteś najmądrzejszym człowiekiem jakiego znam. lepiej? - zapytała i uśmiechnęła się teraz całkiem normalnie.

Gość

- nie, jezu, agnes, czemu ty nie umiesz żartować? po prostu, reeety, jesteś taka sztywna jak... jak... jak patyk... - ale wrzuta. wszyscy są pod wrażeniem...

co u ciebie?

- och, powinnam się teraz popłakać, czy może jak najszybciej udać się na jakieś zajęcia typu 'szkoła żartów dla sztywniaków'? - zapytała z ironicznym znów uśmieszkiem, bo jej było całkiem dobrze ze sobą i swoim sztywniactwem, więc jeżeli aaronowi to przeszkadza, to nie jej problem : P

Gość

- bywasz wstrętna czasem agnes, ja pierdolę - żachnął się, wstając w sumie, odechciało mu się hm, przyjacielskich pogawędek, zachciało za to skręta, ale nie miał, wygrzebał więc wygniecionego camela i wsunął w kącik ust, stojąc do niej plecami, skoro pewnie dalej siedziała i szukał zapalniczki po kieszeniach.

co u ciebie?

- aha, to ja jestem wstrętna, fajnie wiedzieć. - zrobiła obrażoną minę, bo wkurzył ją tym teraz jednak, ale dalej siedziała, nie była jakaś nie wiem, z adhd czy czymś.

Gość

on miał adehade, dlatego też teraz stukał butem w ziemię rytmicznie i nucił sobie coś pod nosem, bo znalazł wreszcie zapalniczkę i był zadowolony,sasasa. i teraz bawił się w ignorowanie jej, wyjebongo i te de.

co u ciebie?

- nie no zajebiście, trochę przykre, że nadajesz się tylko do pieprzenia, a nie do czegokolwiek innego, chociażby rozmowy, huh. - pokręciła głową i również zaczęła szukać papierosów, ale kiedy przypomniała sobie, że przecież zostawiła w domu, powiedziała jakieś kurwa w sumie pod nosem, ehh.

Gość

- jakoś zazwyczaj nie wydawałaś się szczególnie z tego niezadowolona, agnes - prychnął, mrucząc coś o kobietach 'tego typu'... haha : d.