Anton

Gość

I Amy chwilowo tez. W kazdym razie pomieszkiwala sobie u niego juz kilka dni, ale prawie sie nie widywali, bo byl zazwyczaj strasznie zajety, Amy przypuszczala nawet, ze on w piwnicy robi bombe atomowa, albo cos w ten desen, teraz odpisala na smsa, siedzac na kanapie i palila papierosa, bo on tez palil w mieszkaniu i najwyrazniej dym mu nie przeszkadzal.

krulik

Pewnie dym papierosowy to był jego jedyny przyjaciel/zwierzątko. Anton właśnie wrócił z tej piwnicy pewnie, z papierosem w prawym kąciku ust ściągał buty w przedpokoju, a jako że sądził, że Amy nie ma, to nawet nucił sobie pod nosem Toxic. Ale kiedy wszedł do salonu, to na chwilę przystanął i podrapał się po prawym policzku. - O, cześć. - Był trochę skrępowany jej obecnością, no bo to jakaś zupełnie obca dziewczyna...

Gość

Przystaną. Pewnie ona jest z norweskiej linii Ludzi Lodu, a on ze szwedzkiej & w związku z tym są raczej daleką rodziną i połączy ich płomienna miłość, jednakże ona umrze przy porodzie, bo urodzi dotknięte dziecko, które on będzie trzymał w klatce i kłuł szpikulcami, bo okaże się, że też jest dotknięty. - O, cześć - uśmiechnęła się do niego ładnie & szeroko, bo miała ładne zęby, tak, tylko dlatego i zgniotła peta w popielniczce.

krulik

- Co robisz? - Spytał, siadając obok niej na kanapie i zaraz zgniótł również swojego papierosa w popielniczce, bo jednak mieszkanie w takim dymie nie było chyba najzdrowsze, nawet mimo ciągłego wietrzenia. Pociągnął nosem i przyjrzał się Amy, wciąż nie pamiętał, jak ona wygląda i pewnie gdyby spotkał ją teraz na ulicy, to nie wiedziałby, że ona to ona, nawet jeśli śpi u niego.

Gość

-Nic takiego, to znaczy hm, czytam-machnęła książką, ale nie uderzyła go, pewnie jakiś kryminał, czy coś, uśmiechnęła się do niego miło też, bo generalnie była całkiem miła, wow, lovely i różne takie-A ty?-właśnie! Bo naprawdę często przepadał na całe dnie (tak, jakby tych dni było dużo) a ją to ciekawiło bardzo.

krulik

- Teraz? Teraz nie robię nic, bo właśnie wróciłem - zauważył bardzo elokwentnie, opierając nogi o stolik kawowy, stojący gdzieś przed kanapą. W końcu był u siebie w domu. - A wcześniej byłem w mieście. Nic takiego. - Robił interesy pewnie, sprzedawał broń, albo zarażał ludzi jakimś wirusem. Nic takiego..

Gość

-Aha, rzeczywiście-przytaknęła mu nieco rozbawiona, bo najwyraźniej uważał, że nie jest zbyt inteligentna albo coś w ten deseń, przynajmniej tak to odebrała, ale bez obaw, nie miała zamiaru się obrażać, bo i czemużby to!-Ogólnie to nudy, nie?-zauważyła też, żeby podtrzymać trochę konwersację, bo, bądź co bądź, ale osoba jej kuzyna ją intrygowała!

krulik

- Czy ja wiem, bywało gorzej - wzruszył ramionami, uśmiechając się nieznacznie, bo był ładny, to czemu miałby się nie uśmiechać, no powiedz.. - Długo tu siedzisz? Chyba nie zostawiłem ci kluczy, przepraszam, jeśli to cię, ten, uziemiło, nie pomyślałem zupełnie o tym, wiesz, tyle czasu mieszkam sam. I w ogóle.. - Jakby to go w jakikolwiek sposób usprawiedliwiało. E tam, pewnie Amy i tak już sobie dorobiła klucz.

Gość

-Dałeś mi klucze na samym początku-sprostowała, pewnie teraz powinna do tego pomachać tymi kluczami, ale tak się składało, że miała w torebce-w sumie i tak nie znam tutaj praktycznie nikogo, oprócz paru niefajnych zbytnio osób z uczelni, więc raczej i tak nie umawiam się z nikim, czy coś. I aha, raczej długo!

krulik

- A. Faktycznie, przepraszam, musiałem zapomnieć. Naprawdę nie znasz tu nikogo fajnego? - Zdziwił się, przysuwając nieco do niej, bo jakoś tak wyszło. I tak on był chyba jeszcze lepszy od niej, bo chociaż mieszka tu już n miesięcy, to i tak zna niewiele osób, a spotyka się, poza uczelnią, z jeszcze mniejszą ilością ludzi. Eh, niełatwo być ruskiem...

Gość

Ludzie pewnie mu nie ufają po Nabokovie i myślą, że chce uwodzić ich córki, ech! - Naprawdę- przytaknęła więc, usmiechając się jakoś tak, bo chciała wyjść na miłą i w ogóle i podrapała się po policzku - Ale nie, to nie była aluzja, żebyś poznawał mnie z kolegami.

krulik

- Nie miałem nawet takiego zamiaru, moi koledzy wcale nie są mili. - Nie wystarczająco mili dla niej. Przecież ona jest jego rodziną, musi się ją zaopiekować i w ogóle, nawet jeśli nie wie, jaki jest jej ulubiony owoc i kiedy ma urodziny.

Gość

-To chyba dobrze. Nie lubię znajomości na siłę. W sumie nasza teraz trochę jest taka, nie?-Co nie znaczy, że go nie lubi, raczej go nie zna, zresztą wcale nie sugerowała, że go nie lubi i w ogóle xd.

krulik

- Noo, w zasadzie, jesli się zastanowić, to faktycznie - przewrócił oczyma, śmiejąc się. - Ale chyba nie jest jeszcze tak źle, co? - Starał się jak mógł, spędział całe dni poza domem, żeby nie zawracać jej głowy!

Gość

-Nie. To znaczy w sumie nawet się cieszę że nie okazałeś się czterdziestoletnim łysym alfonsem. To znacyz nie mam oczywiśćie pewności, czy nie masz peruki, co do twojego zawodu też nie jestem pewna, ale przypuszczam, że jednak dobrze zakładałam-rzekła, bawiąc się zapalniczką.

krulik

- A co do wieku? Może mam czterdzieści lat, co? - oczywiście, że nie miał czterdziestu, tak samo, jak nie był alfonsem i nie miał peruki. - Chyba dobrze. A ja się cieszę, że nie jesteś żadną smarkulą, która sprowadzałaby mi tu swoich, hm, gości. Ile masz lat w ogóle? - Pewnie z pięćdziesiąt.

Gość

-Skąd wiesz, może sprowadzam? Akurat mam trzech w szafie, wiesz. Jeden w twojej, bo w mojej się nie zmieścili-swoją drogą jakoś tak odruchowo zaczęłą przyglądać się jego włosom, czy ma farbowane, albo czy gdzieś siwe, albo coś, czterdziestolatkowie w tych czasach potrafią się ukrywać i w ogóle-Dziewiętnaście.

krulik

- Swoją droga, nie wiedziałem, że masz szafę! - Szturchnął ją lekko, uśmiechając się jednokącikowo. - A co robisz? Chodzisz jeszcze do szkoły? Nie łapię się, kiedy kończy się szkołę i w ogóle.. - Byl cały głupi jeśli chodzi o edukację we Francji w zasadzie.

Gość

-Studiuję, pierwszy rok, dziennikarstwo-wyjaśniła mu więc, dumna z siebie Cool

itede-A ty? Może jednak jesteś alfonsem, huh?

krulik

- Nie jestem, też studiuję. Tylko drugi rok ekonomii. Będziesz potem sławną dziennikarką, czy masz jakiś jeszcze bardziej ambitny plan na przyszlość? - Spytał. W zasadzie to strasznie nie lubił dziennikarzy i nie rozumiał, po co tyle ludzi pchało się na dziennikarstwo, skoro i tak tylko niewielki ułamek dostaje jakąś dobrą pracę.

Gość

-Jeszcze nie wiem-odparła wymijająco bo rzeczywiście miała ambitny plan ale kiedy tak sobie go teraz przemyślała to wcale nei wydawał jej się aż taki fajny jak wcześniej, więc wolała się nie chwalić, nie chciała, żeby ją wyśmiał-Co się robi po ekonomii? Będziesz pracował w banku?

krulik

- Nie wiem, co się robi, pewnie się gra na giełdzie, albo coś.. Na pewno nie będę pracował w banku, pojadę do jakiejś Kambodży, gdzie nawet nie wiedzią co to ekonomia. - Miał super bardzo buntowniczy i łamiący serca rodziców plan, z którego zazwyczaj nikomu się nie zwierzał. Wow... Była wybrańcem..

Gość

-Po co do Kambodży?-zapytała, najwyraźniej nie zasłużyła sobie na bycie wybrańcem, pewnie teraz wbije jej nóż pomiędzy żebra.

krulik

- Nie wiem, tak jakoś.. Każdy inny dziki kraj będzie dobry. - Przeciągnął się! - Masz coś do Kambodży xd?

Gość

-Nie, nie mam., Nigdy nie byłam. Masz dziewczynę?-zapytała też, żeby była jasność na przyszłość i tak dalej, bo gdy znajdzie na przykład jakieś damskie majtki, to żeby sobie nie brała w przeświadczeniu, że to jej i tak dalej, czycoś, czy coś...