Supermarket

Gość

Nie trzeba pisać nic więcej, prawda?

Gość

no, raczej nie. naomi w każdym razie siedziała teraz na ławce w supermarkecie i jadła rodzynki, bo właśnie po nie tutaj przyszła. jakby nie można było kupić w jakiejś żabce czy innym fajnym sklepie...kiedy z natalo byłyśmy pierwszymi klientami w żabce jak wracałyśmy z imprezy, oprócz dwóch facetów, którzy kupowali piwo. no, w każdym razie ona wróciła do miasta z jakiejś nie wiem polinezji francuskiej, czy innego fajnego miejsca, na którym wypoczywala ogólnie i trochę się uczyła do egzaminów. nelsona zjadły rekiny.

Gość

Nomć to wbił, znaczy do supermarketu, bo miał kupić jakieś ważne coś, pewnie tampony, ale wcześniej zauważył Naomi, więc postanowił się dosiąść. - Jezu, cześć Naomi, myślałem, że umarłaś czy coś. - stwierdził, bo właśnie tak myślał, nim Chelsea uświadomiła go o wyjeździe N!

Gość

naomi więc teraz podniosła na niego wzrok ze swoich rodzynek, czy tam rodzynków, nie wiem, cofam się w mojej wiedzy z polskiego. w każdym razie zmrużyła nieco powieki. pewnie go nie poznała. żartuje,xd.
- cześć, matt - powiedziała, uśmiechajac się jednokącikowo - czemu miałam umrzeć?

Gość

- No wiesz, nie widziałem cię wieki i w ogóle, dopiero potem Chelsea powiedziała mi, że wyjechałaś. - Poczęstował się rodzynkami, nawet nie pytając!! Co za cham:/ - Jak było? - zainteresował się.

Gość

- no dobrze było, ale w końcu trzeba było tu wrócić, co mi się wcale nie uśmiechało, jeśli mam być szczera - jasne, mi też by się nie uśmiechało wracać do europy po takiej polinezji francuskiej. westchnęła teraz ciężko i nawet położyła między nimi paczkę z rodzynkami, co oznaczało, że może sobie brać - a co u ciebie? hm u was? - zapytała, odpisując w między czasie mattowi na smsa.

Gość

- U mnie spoko, chociaż ostatnio jakaś deprecha mnie łapie, czy coś. - powiedział trochę smutno, co mu niespecjalnie wyszło, ale nvm. - A u Ems to nie wiem, wychodzi rano, wraca w nocy.. Ostatni raz rozmawiałem z nią milion lat temu.. - Dlatego czuje się taki samotny... Sad

xd

Gość

- aha - przytaknęła tylko, no bo nigdy nie była dobrym psychologiem i tak dalej, więc co miała mu więcej powiedzieć? - nelson się przeprowadził, więc mam teraz mieszkanie tylko dla siebie - uśmiechnęła się szeroko, choć tak naprawdę wcale jej to nie cieszyło. chociaż może przynajmniej nie będzie wpadać gdzieś w korytarzu czy cokolwiek na koleżanki pieprzące się z jej bratem - jak tam namioty?

Gość

- Nie wiem, nie byłem. - poinformował ją. - Hm, to w sumie fajnie, ale ja tam na przykład nie lubię mieszkać sam. - znaczy tak przypuszczał, bo nigdy sam nie mieszkał, conie.

Gość

- no ja nie wiem do konca jak to jest mieszkac bez nikogo, bo jakieś trzy godziny temu wróciłam do paryża, więc jeszcze nie zdążyłam się do końca nacieszyć. zawsze mogę się wprowadzić do rodziców, jak samotność będzie mi przeszkadzać - wzruszyła ramionami i westchnęła ciężko - no, w każdym razie powinnam się rozpakować i tak dalej. idziesz ze mną? pewnie znajdzie się jeszcze trochę alkoholu...

Gość

- Jasne. - Stwierdził, ale bynajmniej nie z powodu alkoholu, chociaż uznał to za miły dodatek i może poszli i może zacznij pliskam!!

Gość

siedział na oknie w środku, bo tak jakoś, może na kogoś czekał, ale nie sądzę, pewnie po prostu udawał, że na kogoś czeka, może nawet zrobię z niego fajnego krejzola i miał na kolanach szkicownik w którym rysował kasjerkę, o.

co u ciebie?

- Czesc Christopher. - Zawsze ich rozrozniala, sama nie wiedziala po czym, ale jednak. Usmiechnela sie i przysiadla, i to w sumie tyle..

Gość

może po tym, że aaron nie umie rysować? xd
zamknął szybko szkicownik, skoro już ustaliliśmy, że nie lubi pokazywać wszystkim.. swoich prac. może bał się wyśmienia, albo czegoś, może nawet wyśmiania. w każdym razie uśmiechnął się zaraz do niej nieco niemrawo, bo cokolwiek, zresztą prawdę mówiąc uważał ją trochę za łatwą, tak wynikało z opowieści arona. sori.
-agnes, cześć, miło cię widzieć.

co u ciebie?

może, xd.
- Strasznie dawno cię nie widziałam, co słychać? - Zapytała z miłym uśmiechem i w ogóle. Teraz, jak już była na etapie nienawidzenia Aarona, bardziej lubiła Christophera, chociaż wciąż wydawał się jej nieco dziwny.

Gość

- hm, nic takiego - rzekł więc tylko, bo jakoś nigdy nie kolegowali się specjalnie, więc nie czuł się zbytnio w obowiązku zwierzania jej się ze swoich problemów emocjonalnych. swoją drogą na chwilę obecną jakąśtam personifikację jego problemów emocjonalnych stanowiła kori i kejti więc być może tym bardziej nie chciał mówić o tym, bo wyszedłby na dupka, że tak sobie pogrywa czy coś, a on strasznie dbał o opinię. jasne, własnie widać, 'wydawał jej się dziwny'... westchnął trochę, rozglądając się - co kupiłaś xd?

co u ciebie?

- Batona, ale zjadłam już. Właściwie wyszłam z domu tylko dlatego, że jakoś lepiej mi się myśli nad tym wszystkim gdziekolwiek indziej, serio. - Westchnęła ciężko. - Jezu, jakie to wszystko jest popieprzone. - Stwierdziła, zastanawiając się czy Christopher zna całą historię ona+Aaron, w końcu byli braćmi i w ogóle, ale nie była do końca pewna, czy urządzają wieczory zwierzeń, czy coś.

Gość

-ja wiem, czy takie popieprzone. batony są w porządku-tak, myślał, że ona mówi o tym. okej, nie był głupi, a nawet przeciwnie, ale po prostu nie spodziewał się żeby miała jakieś specjalne problemy w szkole czy z czymś takim, a to, że ona przejmuje się jego bratem albo andym, to też raczej wykluczył, bo spodziewał się, że wszystkie dziewczyny już dawno miały arona gdzieś, znaczy wiesz, nie przejmowały się nim, a andy i ona to wielka przyjaźń i też pewnie by się nie przejmowała, wszyscy to wiedzieli. została mroczna sprawa batonika...

co u ciebie?

- Nie mówię o batonach. - Pokręciła głową, stwierdzając w myślach, że widocznie głupota to u nich rodzinna, chociaż zawsze wydawało się jej, że Christopher robi za inteligenta, ale jak widać - myliła się ):

Gość

- więc o czym? o kim? - zainteresował sie, nawet wreszcie na nią spojrzał. wow, christopher, dojrzewasz wreszcie do kontaktów z ludźmi. podrapał się po gardle, nie, nie w środku.

co u ciebie?

- Hm, nie no wiesz, nieistotne. Nie jesteśmy chyba na tym etapie znajomości, w którym powinniśmy się sobie zwierzać ze wszystkiego, nieprawdaż? - uśmiechnęła się mimo wszystko, bo nie chciała, aby Christopher się obraził, czy coś.

Gość

- może właśnie to dobrze, nie wpadłaś na to? podobno lepiej zwierzać się obcym ludziom, niż dobrze znanym, obcy ludzie nie oceniają! - ale bracia obcych ludzi tak. chociaż nie sądzę, żeby christopher przekazał aronowi, co mówiła agnes, aż takiego braku taktu to on nie ma. - więc?

co u ciebie?

- Zresztą co mi szkodzi. W skrócie - masz pieprzniętego brata. Rozwinąć? - Zapytała, bo w sumie może Christopherowi taka ogólna informacja wystarczy, nie znała go na tyle, aby to wiedzieć!

Gość

- hej, tyle to wiem, wcale mnie nie oświeciłaś! - zauważył, z wyrzutem trochę, bo on już się ucieszył, że będzie mógł się poskarżyć na niego rodzicom.. okej, nie.

co u ciebie?

- O tym, że jest skończonym idiotą, chamem i dupkiem też wiesz? Albo że jest jakiś totalnie niedopieszczony? O, albo, że dzisiaj, kiedy powiedziałam mu, że nie będę się z nim pieprzyła, stwierdził, że nic tu po nim i sobie poszedł? Tylko mi nie mów, że to rodzinne, bo wtedy do ciebie też przestanę się odzywać. - Chociaż w sumie co to za różnica, jak odzywali się do siebie raz na milion lat....